معماران دیروز و امروز
کشور ما به عنوان یکی از گهواره های تمدن بشری هنوز هم آثار تاریخی باشکوهی را از هزاران سال پیش در خود حفظ کرده است . این موضوع از چند دیدگاه قابل بررسی است ؛ ولی این بار می خواهم به معماری و وجدان کاری بپردازم . معبد چغازنبیل در خوزستان ، تخت جمشید در شیراز ، چندین آتشکده در سراسر ایران ، شهر سوخته در زابل ، ایوان مداین (طاق کسرا) در عراق امروزی ، برج قابوس در گنبد ، ارگ بم و چند نمونه دیگر نماینده اوج هنر معماری و دانش ریاضی نیاکان ماست . اما آیا امروز هم مهندسان و معماران ما توانایی انجام چنین کارهای ماندگاری را دارند ؟ و مهم تر از توانایی آیا وجدان کاری و احساس مسوولیت هم وجود دارد ؟ معماران قدیم با عشق و دانش کار کردند و بدون امکانات پیشرفته امروزی آثاری به یادگار گذاشتند که از باد و باران گزند نیافت و به روزگار ما رسید . اما ساختمان های بساز و بفروش و عاری از هویت ایرانی امروز ( به جز چند استثنا ) عمر مفیدشان از ده سال فراتر نمی رود . امروز نمی توان با خیال راحت به دیوار خانه ای میخ کوبید چون بیم آن هست که خانه روی سر آدم خراب شود ! امروز شما مجبورید در گوشی حرف بزنید که مبادا همسایه صدایتان را بشنود ! از مقاومت در برابر زلزله هم بهتر است حرفی نزنیم ! مهندسان امروز برای پول کار می کنند و معماران دیروز به چیز دیگری هم غیر از پول اعتقاد داشتند . امروزی ها سرنوشت مردم برایشان مهم نیست و دیروزی ها به جاودانگی در تاریخ می اندیشیدند . درود بر پدران و مادران ما در گذشته های دور ! |
