دیشب پس از چند سال برای چندمین بار یکی از فیلم های محبوب همه عمرم را دیدم . شب های روشن که برداشتی آزاد از کتابی به همین نام نوشته فیودور داستایفسکی نویسنده بزرگ روس است . 

شب های روشن از آن فیلم هایی است که هیچ گاه از دیدن چند باره اش خسته نشده ام . تازه حالم را بهتر هم می کند . یک عاشقانه آرام در فضایی تاریک و ضرباهنگی کند بی آن که حوصله ات را سر ببرد . فیلمی در ستایش عشق و ادبیات که ارزش شعر را به ما یادآوری می کند . 

گزیده ای از فیلم شب های روشن :

-اگر دو نفر به قیمت دوستی مجبور بشن تا آخر عمر به هم دروغ بگن ، بهتره تنهایی بشینن و به چیزهایی فکر کنن که دوست دارن . 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ـ روشنی زیاد هم چیز جالبی نیست . آدم همه چیزو می بینه و همه اونو می بینن . توی تاریکی آدم می تونه خیال کنه که چیزی ، کسی ، جایی منتظرشه . اما توی روشنایی اصلا خبری نیست . معلومه که خبری نیست 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

- رویا : شده تا حالا با کسی برخورد کنین که به دلتون بشینه ؟

استاد : آره . ولی من به دلشون ننشستم . 

رویا : یعنی چی ؟ 

استاد : یعنی قبلا یه نفر به دلشون نشسته بود . 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

- رویا : شما آدم موفقی هستین . چیزای زیادی می دونین . 

استاد : دونستن خوشبختی نمیاره . 

رویا : راحتی که میاره . آدمی که می دونه ، خیالش راحته . 

استاد : شاید همین دونستن عذابش بده . 

رویا : مهم نیست . اگه دنیاش عوض بشه به عذابش می ارزه . 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

از جان عزیزترم . در شهری هستم که برایم غریب نیست . اما دیشب را بی تو در غربت گذراندم . سهم من از عشقگوشه سرد و تاریکی از این دنیاست که با یاد تو گرم و روشن مانده است . کاری کن که باور کنم انتظار خود عشق است . آشکارا نهان کنم تا چند / دوست می دارمت به بانگ بلند

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

- رویا : این سربالایی پدر آدمو در میاره . باز خوبه آدم مطمئنه یکی منتظرش هست ، وگرنه به چه عشقی این سربالایی رو بره بالا . 

استاد : وقتی هم مطمئنی کسی منتظرت نیست راحت می ری بالا .

رویا : به نظر شما چرا من سخت می رم بالا ؟ 

استاد : برای این که مطمئن نیستی . 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

- رویا : این حرفا فقط تو ادبیات قشنگه . زندگی با ادبیات فرق داره . 

استاد : همه این حرفا برای اینه که زندگی یه خرده شبیه ادبیات بشه . 

رویا : آدم باتو حرف می زنه سبک می شه . 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

- رویا : می دونمتو آدم بهتری هستی ولی دلم پیش اونه . واسه همینه که اگه اون آدم برنگرده ، چیزی از عشقش پیش من نمی مونه . ولی من و تو اگه از هم جدا شیم ، محبت و احتراممون سر جاشه . می بینی ؟ من هممثل تو خیالاتی ام . 

استاد : اگه دلم می خواد برگرده ، فقط یک دلیل داره . 

رویا : چی ؟ 

استاد : این که از دوست داشتن پشیمون نشی . 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

- به صحرا شدم . عشق باریده بود و زمین تر شده بود . چندان که پای مرد به گلزار فرو شود ، پای من به عشق فرو شد . ( بایزید بسطامی )

وقتی حواست نیست زیباترینی . وقتی حواست هست فقط زیبایی . حالا حواست هست ؟

با صد هزار مردم تنهایی ؛ بی صد هزار مردم تنهایی .

 


 

نوشته شده توسط داوود در پنجشنبه ۲۸ اسفند۱۳۹۳ ساعت ۱:۵۸ قبل از ظهر موضوع هنری |